قصة فارس وحياة الفصل السابع عشر والثامن عشر

سليم ببتسامه موجهه لهدى / عمى انا طالب ايد هدى وياريت متكسفنيش 
محمود ببتسامه / هو فرق السن يعنى وبص لهدى وكمل على خيره الله ۏحضڼ سليم 
بدر من وراهم وانا 
فارس پڠېظ / انت اى يادكتور lلحېۏlڼlټ يبتاع سميحه 
بدر بفخر / انا عايز اتجوز ورد وبصلها وغمزلها 

منشاوى / على خيره الله كتب الكتاب كمان اسبوعين 

ياسمين كانت واقفه فى جمب لوحدها بقله امل والډمۏع فى عنيها 
جه صوت من وراهم 
انا جاهز يحج منشاوى 
الكل التفت لمصدر الصوت كان نوح ومعاه مأذون 
منشاوى / جاهز لأى يانوح والمأذون معاك لى 
نوح ببتسامه انا عايز اتجوز ياسمين والمأذون معايا 

الكل كان بيبص لبعضه فرحه واولهم ياسمين اللى كانت بصه فى عيون نوح بحب 

سليم بضحك اى رأيكو نكتب كلنا الكتاب بالمره 
ضحك الكل على چڼون نوح وكانو
بدر بسرعه / بس انا اللى هتجوز الاول 
نوح بحده / انت مجنون وكمل بضحك انا اللى هتجوز الاول 

سليم / يعنى بالعقل كنا لسه هنم""وت ودلوقتى بنتجوز 
بعد فتره كان المأذون انتهى بجملته الشهيره 
( بارك الله لكماوبارك عليكماوجمع بينكمافى خير)اليوم خلص بفرحتهم 
طلع فارس الجناح بس وقف مكانه لما لقى حياه واقعه على الارض بټعپ والد"م حوليها وووو